Jeżeli ktoś nie wie jak się zachować w przypadku nieodpowiedniego traktowania zwierząt lub ignorancji służb porządkowych w przypadku takiego zgłoszenia niniejszy tekst/poradnik jest dla niego
Na wstępie trochę tekstów źródłowych.
Art. 6 Ustawy o ochronie zwierząt
1a. Zabrania się znęcania nad zwierzętami.
2. Przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności:
1) umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, niestanowiące dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu, w tym znakowanie zwie-rząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie, a także wszelkie zabiegi mające na celu zmianę wyglądu zwierzęcia i wykonywane w celu innym niż ratowanie jego zdrowia lub życia, a w szczególności przycinanie psom uszu i ogonów (kopiowanie);
1a) znakowanie zwierząt stałocieplnych przez wypalanie lub wymrażanie;
2) (uchylony)
3) używanie do pracy albo w celach sportowych lub rozrywkowych zwierząt chorych, a także zbyt młodych lub starych oraz zmuszanie ich do czynności, których wykonywanie może spowodować ból;
4) bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub zaopatrzonymi w urządzenia obliczone na sprawianie specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha, dolnych częściach kończyn;
5) przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w oczywisty sposób nieodpowiadającymi ich sile i kondycji lub stanowi dróg lub zmuszanie ta-kich zwierząt do zbyt szybkiego biegu;
6) transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres;
7) używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających
zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć;
8) dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji chirurgicznych przez osoby nieposiadające wymaganych uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można było zapobiec;
9) złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt;
10) utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji;
11) porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę pozostaje;
12) stosowanie okrutnych metod w chowie lub hodowli zwierząt;
13) (uchylony);
14) (uchylony);
15) organizowanie walk zwierząt;
16) obcowanie płciowe ze zwierzęciem (zoofilia);
17) wystawianie zwierzęcia domowego lub gospodarskiego na działanie warun-ków atmosferycznych, które zagrażają jego zdrowiu lub życiu;
18) transport żywych ryb lub ich przetrzymywanie w celu sprzedaży bez dosta-tecznej ilości wody uniemożliwiającej oddychanie;
19) utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Jak się zachować, jeżeli stwierdzimy, iż dochodzi do znęcania się nad zwierzętami?
Przede wszystkim zgłosić sprawę organom ścigania (Policja , Prokuratura) lub Straży Miejskiej.
Można zrobić to telefonicznie, osobiście w siedzibie lub pisemnie.
Jeżeli sprawa jest drastyczna niezwłocznie zgłosić to telefonicznie na Policję oraz zawiadomić
odpowiednią organizację społeczną, której statutowym obowiązkiem jest ochrona praw zwierząt.
Zwierze nienależycie traktowane powinno zostać odebrane od właściciela zgodnie z treścią art. 7 Ustawy o ochronie zwierząt.
Art. 7.
1. Zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo ode-brane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane:
1) schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne, lub
2) gospodarstwu rolnemu wskazanemu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie, lub
3) ogrodowi zoologicznemu lub schronisku dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych.
1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest z urzędu po uzyskaniu informacji od Policji, straży gminnej, lekarza weterynarii lub upoważnionego przedstawiciela organizacji Dlaczego warto to zgłaszać? Po 1 i najważniejsze – pomagamy często bezbronnym istotom zapewniając im lepszy byt a niejednokrotnie ratujemy im życie. Wynika to z naszego społecznego obowiązku ( art. 305 k.p.k. - obowiązek ten jest jednak wyłącznie obowiązkiem społecznym, co oznacza, że jego naruszenie nie jest karane. Inaczej jest w przypadku najpoważniejszych przestępstw, takich jak na przykład zabójstwo)
PRZECHODZĄC DO PRAKTYCZNYCH PORADZałóżmy, że jesteśmy świadkami nienależytego traktowania zwierzęcia. Dzwonimy na Policję, zgłasza się dyżurny. Informujemy go o stanie faktycznym – np. porzucenie, utrzymywanie zwierzaka w nieodpowiednich warunkach. Dostajemy odpowiedź „to nie jest przestępstwo/ nie nasza sprawa/ proszę zgłosić do organizacji zajmujących się ochroną praw zwierząt”
Zgodnie z Ustawą o policji:
Art. 1.
1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
1a. Nazwa „Policja” przysługuje wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.
2. Do podstawowych zadań Policji należą: (…)
4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców; (…) Informujemy pana dyżurnego o art. 1.2 ust. 4 Ustawy o Policji.
Nie daje to rezultatu? Przechodzimy do ofensywy. Informujemy, iż w razie odmowy przyjęcia takiego zgłoszenia złożymy skargę do Komendanta (danej jednostki) na niedopełnienie obowiązków. Rzucamy magiczne hasło – art. 132 Ustawy o policji :
Art. 132.
1. Policjant odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia dyscyplinarne-go polegającego na naruszeniu dyscypliny służbowej lub nieprzestrzeganiu za-sad etyki zawodowej.
2. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn policjanta polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków wynikających z przepisów prawa lub rozkazów i poleceń wydanych przez przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia przełożone-go, względnie organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń policjantom, z wyłączeniem rozkazów i poleceń, o których mowa w art. 58 ust. 2;
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa;
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego policjanta, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, policjantowi lub innej osobie;
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia dyscypliny służbowej w podległej jednostce organizacyjnej lub komórce organizacyjnej Policji;
6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez Policję;
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;
8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
9) utrata materiału zawierającego informacje niejawne.
4. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od odpowiedzialności karnej.
4a. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne, wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub ukarania grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umorzyć.
4b. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi przełożony dyscyplinarny
wadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie notatki rozmowę dyscyplinującą.
4c. Notatkę, o której mowa w ust. 4b, włącza się do akt osobowych na okres roku.Przypomnienie samego art. 132 bez wdawania się w szczegóły w 99% działa otrzeźwiająco na Policjantów. Sprawdzone w praktyce na chamskim zachowaniu Policjantów
Dlaczego niedopełnienie obowiązków? Ano dlatego….
Kodeks postępowania karnego:
Art. 9.
§ 1. Organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku określonej osoby, instytucji lub organu albo od zezwolenia władzy.
§ 2. Strony i inne osoby bezpośrednio zainteresowane mogą składać wnioski o do-konanie również tych czynności, które organ może lub ma obowiązek podejmować z urzędu.Idąc dalej.
Mimo naszych pouczeń i przypomnień Policjant odmawia przyjęcia zgłoszenia.
Udajemy się na Komisariat i tam zgłaszamy zawiadomienie – musi zostać ono przyjęte.
NAWET W KOMISARIACIE NIEWŁAŚCIWYM MIEJSCOWONastąpienie kierujemy skargę na tego Policjanta do Komendanta z uwagi na niedopełnienie czynności służbowych.
Sporządzany jest protokół i już sprawą zajmuje się Policja.
Spisanie protokołu jest wymagane również wtedy, gdy zgłoszenie o przestępstwie nastąpiło telefonicznie albo w sytuacji niecierpiącej zwłoki, a niezwłoczne spisanie protokołu jest niemożliwe ze względu na obawę utraty dowodów w podjęciu czynności zabezpieczających. W takich sytuacjach protokół spisuje się po ustaniu przeszkody (wzywa się osobę zawiadamiającą o przestępstwie telefonicznie do jednostki Policji)
Odmowa przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie jest działaniem bezprawnym.Zawiadomienie o przestępstwie można dokonać również w formie pisemnej do właściwej jednostki Policji lub Prokuratury.
Wskazać należy w miarę możliwości dane osoby popełniającej przestępstwo (imię, nazwisko, adres zamieszkania) jak i ew. świadków. Opisać w miarę szczegółowo należy to, co zgłaszamy podając czas i miejsce zgłoszenia.
Zgłaszanie przestępstw dot. zwierząt w mojej ocenie jest obowiązkiem z uwagi na społeczną pobłażliwość na tego typu zachowania.
