Oswajanie - czyli nowy członek rodziny w domu

[joac]

Nie ma czegoś takiego jak "za dobrze" w przypadku królika Ja mam zawsze wrażenie, że moje króliki mają niewystarczająco dobrze
Myślę, że bez względu na to, jak ma Twoja samiczka, charakter i tak weźmie górę. Ale próbuj ją oswajać metodą małych kroczków. No i cierpliwości - już, jak mniemam, niedużo czasu do kastracji obu króliczków i będziesz miała z nimi lepiej - a one ze sobą

[Aguleks]

Niestety albo stety, ale charakter królika nie zależy od warunków w jakich mieszka. Są uszaki skrzywdzone, odebrane z fatalnych warunków, które wbrew zdrowemu rozsądkowi garną się do człowieka i są przylepami, a są też wychowane od "dziecka" tłumoki, które wykazują dużą dozę nieufności i wydawałby się niewdzięczności za stworzony dom. Nie wiem od czego to zależy, ale chyba od samego uszaka. W sumie gdy pojawia się delikwent w domu to nie wiemy czego się po nim spodziewać. U mnie jest jedna panna, która od 4 lat dalej jest nieufna i okazuje tylko sympatię gdy podsadza jej się smakołyk pod pyszczek. Próbowałam ją zjednać, ale gdy to ją tylko stresowało to odpuściłam, w końcu to ja jestem dla nich, a nie odwrotnie.
Nie chcę Cię zniechęcać, bo trudno podać receptę na miłość uszaka do człowieka. Może zmieni ją sterylka, może się w końcu opamięta i zacznie być milsza Niemniej będzie miała króliczego kumpla i najważniejsze jest aby jego kochała/lubiła najbardziej.

[Judyta26]

Cóż, królik jak człowiek - też ma swój charakter i upodobania Jeden z moich królików, choć od początku był w domu, wśród ludzi i nikt go nie krzywdził, nienawidzi wszystkiego co żyje i go nie karmi. I co zrobić?

[Mateuszek]

Cóż, królik jak człowiek - też ma swój charakter i upodobania Jeden z moich królików, choć od początku był w domu, wśród ludzi i nikt go nie krzywdził, nienawidzi wszystkiego co żyje i go nie karmi. I co zrobić?

Kochać go? Nic innego chyba w tym temacie zrobić nie można, prawda?

[angels_cry]

Mam podobny problem z Ibbie... Ma 6 miesięcy i jest mega dzikusem W klatce daje się pogłaskać, ale poza klatką jest jakaś masakra... Ucieka przede mną i mężem po wszystkich kątach, aż się pod nią pali. Chociaż w większości czasu w ogóle nie chce wychodzić, mimo że ciągle ma otwartą klatkę. W klatce natomiast jest dosyć aktywna. Jest zdrowa, jest pod opieką najlepszej lecznicy. Ma wszystko, czego potrzebuje, a mimo to nie ma z nią żadnego kontaktu... Nie wiemy, co mamy robić... Próbowaliśmy leżenia na podłodze, ale raczej nas omija Jeśli podejdzie po smakołyk, to zabiera go i szybko ucieka... O braniu na ręce nie ma żadnej mowy... Straciłam nadzieję na polepszeni naszych kontaktów...

[asiek24]

a ile jest u Was królas? czasem trzeba więcej cierpliwości

[kelpie]

Więcej cierpliwości, albo oswojenia się z myślą, że taki po prostu jego charakter . U nas jest trójka z czego jeden jest mega pieszczochem, drugi średnim pieszczochem, a trzeci uszak toleruje głaskanie tylko i wyłącznie podczas polegiwania w jednym z trzech miejsc w domu w w których czuje się bezpiecznie. Nie przejmuj się więc, daj jej czas, leż na podłodze mimo wszystko i głaskaj tylko wtedy, gdy się daje pogłaskać, a zbudujecie na tym całkiem fajne relacje

[angels_cry]

Królcia jest u nas od początku marca, czyli 4 miesiące. Czasem sobie myślę, że może coś jej nie odpowiada w naszym mieszkaniu dosyć nisko latają samoloty, w bloku zawsze gdzieś trwa jakiś remont, więc super cicho nie jest... mała jest jakaś wylękniona, ciągle ma oczy jak 5-złotówki drzwi do pokoju, w którym jest klatka są ciągle zamknięte, a wystarczy, że w kuchni spadnie widelec na podłogę, a Ibbie jest już przerażona...

[asiek24]

 O rany, to już trochę czasu... Może macie panele i się boi wyjść ze się będzie ślizgać. Można jeszcze spróbować smakołyki poza klatką poukładać, a jak wyjdzie to ja ignorować. Hmmm

[angels_cry]

Tak, mamy panele, ale jest też spora mata, wyłożona specjalnie po to, aby mogła się po niej bez problemu poruszać. Myślałam nawet nad sprawieniem Ibbie jakiegoś towarzysza, ale nie mam miejsca na kolejną klatkę, a czytałam, że w jednej średnio mogą przebywać razem.

[asiek24]

kurcze... w takim razie pozostaje czekać aż się przełamie, w końcu to bardzo młody króliczek, może go za wcześnie od matki zabrali, nie wiem. na pewno się tu ktoś z większym doświadczeniem wypowie wkrótce trzymam kciuki, żeby uszak nabrał odwagi

[joac]

Nie sądzę, by była lękliwa przez hałasy typu remont czy samoloty - króliki się ich zazwyczaj nie boją. MOże być po prostu lękliwa z natury, zdarza się. Ale na pewno nie zaszkodzi długie przebywanie z nią na podłodze na jej warunkach, morze cierpliwości i wkradanie się w jej łaski smakołykami.
Króliczy towarzysz byłby idealny, ale królinkę trzeba najpierw wykastrować. Drugi królik, jeśli będzie esktrawertyczny, potrafi pięknie przełamać lęki drugiego i nauczyć np. zaufania do człowieka

[F4rba]

Joac ma rację. U nas Mefina to mega dzikus. Początki były bardzo trudne - zero dotyku, zbliżania się itp. Pojawił się Fredziu, kochany pieszczoch i nagle Mefka zauważyła, że nie chcemy Jej zrobić krzywdy a głaskanie może być fajne. Oczywiście pozwala się głaskać tylko wtedy, gdy ma na to ochotę ale to i tak wielki sukces

[angels_cry]

Ibbie niestety boi się samolotów i wiercenia, bo jak leży rozłożona w klatce i coś usłyszyz to od razu się zrywa A czy 2 króliki mogą mieszkać w jednej klatce?

[joac]

Jako przeciwniczka klatek odpowiem: nie. Najlepsza byłaby zagroda. Zajmuje miejsca tylko trochę więcej niż klatka, a uszaki mają w niej wygodniej.

[angels_cry]

Dziękuję wszystkim za rady. Postaram się zastosować, mam nadzieję, że królinka w końcu się przełamie.

[angels_cry]

Postanowiłam, że się odezwę i zamelduję o postępach, których niestety totalnie brak... Wiem, że to może zbyt krótki czas - będę próbować dalej, chociaż przyznam, że czasem brak mi już sił... Z królcią nie ma TOTALNIE żadnej interakcji, żadnego kontaktu... Dlaczego ona wszystkiego panicznie się boi? Przecież nigdy nie stała jej się żadna krzywda. Nie została odebrana zbyt wcześnie od matki, nie mam już pojęcia. Ibbie boi się nawet bardzo cichych dźwięków - np. raz leżała sobie poza klatką (czywiście z dala od nas) i mąż zaczął pisać na klawiaturze, a ona nagle oczy jak 5 złotych i w popłochu zwiała do klatki. Ta sama sytuacja z dźwiękiem smsa... Staramy się już być w domu tak maksymalnie cicho, że wpływa to na nasze codzienne życie... Jeszcze nigdy nie miałam tak brudno w mieszkaniu, bo włączenie odkurzacza to dla niej trauma -.- Królinka była taka od samego początku. Nie mam już pomysłu... i sił... Poradźcie proszę!

[Solvieg]

Zyjcie normalnie, w końcu sie przyzwyczai. Zróbcie jej tylko kilka dodatkowych skrytek. Czas i smakołyki na pewno w końcu rozwiążą problem

[joac]

Ibbie jest widać z tych lękliwych osobników, oswojenie jej zajmie po prostu dłużej - może miesiące, może nawet rok. Tak jak pisze Solvieg - żyjcie normalnie, jak się boi, nie zwracajcie uwagi - oczywiście z odkurzaczem nie ma co szaleć za często, bo może dostać zawału, jeśli się tak boi.
Uważam, że króliczy towarzysz bardzo by jej pomógł się wyluzować.

[Aguleks]

Wypowiem się i ja
Jako, że w domu mam "królewnę"- w dosłownym tego słowa znaczeniu, która od niemal 6 lat jest wiecznie na nas obrażona, jest płochliwa, nieufna gdy chce się ją "tylko" pogłaskać. Za to na rodzynki leci i zarzuca łapeczki na moje kolana (karmie siedząc na podłodze - lubię jak mnie okupują ) z prędkością świtała. Nie umiem jej rozgryźć od tylu lat. Niczego jej nie brakuje, obchodzimy się z nią jak z jajkiem, a ona... olewka, warczy na nas, fuka, czasem tupnie z odrazą ...
Podając przykład mojej podopiecznej chcę Ci uświadomić, że uszaki to multum charakterów i każdy jest inny. Nie wszystkie to przylepy, które dają się miętosić i śpią na kolanach. Zdarzają się zwierzęta, które są po prostu nieufne. Nie pisze tego aby Cie straszyć, ale zaznaczam tylko, żebyś nie poczuła się zawiedziona tym, że Twój uszak będzie odbiegał od wymarzonego typu królika. 
Oczywiście wszystko przed wami i gdy zapewnisz mu spokój, odpuścisz trochę, uszak sam ma wykonać krok w "lubieniu Cię" to całkiem możliwe, że stanie się przyjacielski. Natomiast, jeśli pozostanie outsiderem nie czuj się zwiedziona i pozwól mu być sobą. Kochaj go takim jaki jest Po prostu za to, że jest