Dla kogo to prawo?

[agatha]

http://www.tvn24.pl/28377,1623995,0,1,wyrok-pod-psem,fakty_wiadomosc.html

W "Faktach" bulwersująca i zdumiewająca decyzja krakowskiego sądu. Nie będzie kary dla mężczyzny, który zabijał psy, by przetapiać ich tłuszcz na smalec. Bo "humanitarne zabijanie zwierząt jest dozwolone". I choć prawo prasowe zabrania komentowania wyroków sądu jakoś trudno się powstrzymać od stwierdzenia, że w tym przypadku - "wyrok w imieniu Rzeczpospolitej" - to nie brzmi dumnie.

 

[dnorthern7]

az ciezko mi w to uwierzyc ..

[tajniak]

Ciąg dalszy sprawy, tym razem opinie karnistów, prawników i etyków:
http://www.tvn24.pl/28377,1624160,0,1,szok-i-oburzenie,fakty_wiadomosc.html

Szok i oburzenie po wczorajszym materiale o zabijaniu psów na smalec. Szokująca jest przede wszystkim decyzja krakowskiego sądu, który uznał, że zabijanie psów dla celów gastronomicznych nie jest przestępstwem. Oburzeni są prawnicy i politycy, którzy decyzję sędziego określają krótko: skandal.

[ais]

Pies wg naszego prawa jest zwierzęciem domowym lub doświadczalnym, a nie gospodarskim i taki ustawowy podział zwierząt na równe i równiejsze chroni go przed potraktowaniem jak zwierzę gospodarskie (czego, niestety, nie można powiedzieć o królikach), wobec czego nie wolno go zabijać na mięso czy futro, a zabity może być tylko:

a) poprzez eutanazję w formie zastrzyku u weterynarza - jeśli to "Zwierzę domowe" lub poprzez eutanazję w formie zastrzyku wymiennie z innymi medycznymi sposobami, jeśli następuje to w placówce naukowo - doświadczalnej  (Art. 15.1 i 2 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt)

b) może zostać zastrzelony przez myśliwego, jeśli znajduje się 200 metrów od granicy zabudowań i stanowi zagrożenie dla zwierząt dzikich (Art. 33a ustawy o ochronie zwierząt)

c) może zostać zastrzelony przez funkcjonariusza z broni palnej , np straznika parku narodowego  (art. 33 ustawy o ochronie zwierząt)

Innych sposobów nie ma, inne sposoby to przestępstwo z Art. 35 ustawy o ochronie zwierząt.

Dla osób bardziej zaciekawionych konkretnymi artykulami i ich treścia, a także zamkniętą listą zwierzat gospodarskich (wsrod ktorych psa nie ma) poszerzam swój wywód niżej:


Pod uwage trzeba wziąć:

1. ustawę o ochronie zwierząt,
2. ustawę o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt (plus rozporządzenia je zmieniajace).

Wszystkie akty są uporządkowane na www.kroliki.net/pl/prawo

I tak:

Przechodząc od królików do podlinkowanych ustaw macie je tu:

1. Ustawa o ochronie zwierzat
http://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU19971110724&type=3


2. Ustawa o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
http://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU20071330921&type=3


3. Rozporządzenie o warunkach uboju i uśmiercania - znajdziecie je
niżej wśród innych aktów wykonawczych do ustawy o ochronie zwierząt
plus będą tam tez rozporządzenia zmieniające:
http://isap.sejm.gov.pl/RelatedServletAction?id=WDU19971110724&type=9&ob=1


I teraz:

Z ustawy o ochronie zwierząt bierzemy pod uwagę:

Art. 2.
Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami kręgowymi, w tym:
1) domowymi;
2) gospodarskimi;
3) wykorzystywanymi do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych,
sportowych i specjalnych;
4) (uchylony)
5) utrzymywanymi w ogrodach zoologicznych;
6) wolno żyjącymi (dzikimi);
7) obcymi faunie rodzimej.

Art. 4.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:

17) "zwierzętach domowych" - rozumie się przez to zwierzęta
tradycyjnie przebywające
wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu,
utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza;
18) "zwierzętach gospodarskich" - rozumie się przez to zwierzęta gospodarskie w
rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich;

------> moja uwaga - tę ustawę i listę zwierząt gospodarskich zobaczycie niżej


Art. 33.
1. Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie:
1) potrzebą gospodarczą;
2) względami humanitarnymi;
3) koniecznością sanitarną;
4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia
lub życia ludzkiego, a także dla zwierząt hodowlanych lub dziko żyjących;
5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9;
6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody.
1a. Uśmiercanie zwierząt może odbywać się wyłącznie w sposób
humanitarny polegający
na zadawaniu przy tym minimum cierpienia fizycznego i psychicznego.
1b. Jeżeli Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska lub regionalny dyrektor ochrony
środowiska wydał zezwolenie na zabicie zwierząt objętych ochroną gatunkową,
mogą one być uśmiercone przy użyciu broni myśliwskiej przez osoby uprawnione
do posiadania tej broni.
2. Jeżeli zachodzą przyczyny, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, zwierzę może być
uśmiercone za zgodą właściciela, a w braku jego zgody, na podstawie orzeczenia
lekarza weterynarii. Ustalenie właściciela i uzyskanie jego zgody nie dotyczy
zwierząt chorych na choroby zwalczane z urzędu.
3. W przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia, w celu zakończenia
cierpień zwierzęcia, potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii,
członek Polskiego Związku Łowieckiego, inspektor organizacji społecznej, której
statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusz Policji,
straży miejskiej lub gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej lub
Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej, strażnik
łowiecki lub strażnik Państwowej Straży Rybackiej.
3a. Gdy bezzwłoczne uśmiercenie zwierzęcia jest niezbędne do realizacji zadań
związanych z ochroną przyrody na obszarze parku narodowego, potrzebę uśmiercenia
zwierzęcia stanowiącego zagrożenie stwierdza w decyzji administracyjnej
dyrektor parku narodowego, na którego obszarze znajduje się to
zwierzę. Uprawnionymi
do wykonania decyzji są upoważnieni przez dyrektora parku narodowego
pracownicy wchodzący w skład Służby Parków Narodowych.
4. W sytuacji, o której mowa w ust. 3 i 3a, dopuszczalne jest użycie
broni palnej
przez osobę uprawnioną.


Art. 33a.
1. W przypadku gdy zwierzęta stanowią nadzwyczajne zagrożenie dla życia, zdrowia
lub gospodarki człowieka, w tym gospodarki łowieckiej, dopuszcza się podjęcie
działań mających na celu ograniczenie populacji tych zwierząt.
2. Sejmik województwa, po zasięgnięciu opinii regionalnej rady ochrony przyrody,
organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt,
oraz Polskiego Związku Łowieckiego, określi, w drodze uchwały, miejsce, warunki,
czas i sposoby ograniczenia populacji zwierząt, o których mowa w ust. 1.
brzmienie ust. 2 obowiązuje od 1.08.2009 r. (Dz.U. z 2009 r. Nr 99, poz. 826)
3. Zdziczałe psy i koty przebywające bez opieki i dozoru człowieka na
terenie obwodów
łowieckich w odległości większej niż 200 m od zabudowań mieszkalnych
i stanowiące zagrożenie dla zwierząt dziko żyjących, w tym zwierząt łownych,
mogą być zwalczane przez dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich.
Art. 33 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 35.
1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem
przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1-4, albo znęca się
nad nim w sposób
określony w art. 6 ust. 2,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do roku.
2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa ze szczególnym
okrucieństwem,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, sąd może orzec przepadek
zwierzęcia, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2, sąd orzeka
przepadek zwierzęcia
- jeżeli sprawca jest jego właścicielem.
4. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może
orzec wobec
sprawcy zakaz wykonywania określonego zawodu, prowadzenia określonej
działalności lub wykonywania czynności wymagających zezwolenia, które są
związane z wykorzystywaniem zwierząt lub oddziaływaniem na nie, a także może
orzec przepadek narzędzi lub przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa
oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa.
5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 2, sąd może
orzec nawiązkę w wysokości od 25 zł do 2500 zł na cel związany z
ochroną zwierząt,
wskazany przez sąd.

Ustawa o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich:
(jak widzimy niżej, nie ma tu ani psa ani kota, co oznacza, że nie sa to zwierzeta gospodarskie, a wiec nie mozna ich zabijac w celu gospodarczym, np na mięso, futro, cudowne maści itp):

Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) zwierzęta gospodarskie:
a) koniowate - zwierzęta gatunków: koń (Equus caballus) i osioł (Equus asinus),
b) bydło - zwierzęta gatunków: bydło domowe (Bos taurus) i bawoły (Bubalus
bubalus),
c) jeleniowate - zwierzęta z gatunków: jeleń szlachetny (Cervus elaphus), jeleń
sika (Cervus nippon) i daniel (Dama dama) utrzymywane w warunkach
fermowych w celu pozyskania mięsa lub skór, jeżeli pochodzą z chowu lub
hodowli zamkniętej, o których mowa w przepisach prawa łowieckiego, albo
chowu lub hodowli fermowej,
d) drób,
e) świnie (Sus scrofa),
f) owce (Ovis aries),
g) kozy (Capra hircus),
h) pszczołę miodną (Apis mellifera),
i) zwierzęta futerkowe;
2) drób - ptaki gatunków: kura (Gallus gallus), kaczka (Anas platyrhynchos),
kaczka piżmowa (Cairina moschata), gęś (Anser anser), gęś garbonosa (Anser
cygnoides), indyk (Meleagris gallopavo), przepiórka japońska (Coturnix
japonica),
perlica (Numida meleagris) oraz utrzymywany w warunkach fermowych
struś (Struthio camelus);
3) zwierzęta futerkowe - lisa pospolitego (Vulpes vulpes), lisa
polarnego (Alopex
lagopus), norkę amerykańską (Mustela vison), tchórza (Mustela putorius), jenota
(Nyctereutes procyonoides), nutrię (Myocastor coypus), szynszylę (Chinchilla
lanigera) i królika (Oryctolagus cuniculus), utrzymywanych w celu produkcji
surowca dla przemysłu futrzarskiego, mięsnego i włókienniczego;


Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2004
r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz
warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt:

§ 15. 1. Zwierzęta używane w procedurach doświadczalnych uśmierca się przez:
1) iniekcje śmiertelnej dawki środka stosowanego do narkozy lub eutanazji lub
2) zastosowanie środków używanych do narkozy wziewnej lub
3) wykrwawienie zwierzęcia w trakcie narkozy;
( itd - jeszcze kilka punktów...)
2. Zwierzęta domowe uśmierca się w sposób określony w ust. 1 pkt. 1.

[agatha]

Stanowisko krakowskiego TOZu:

W uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu postępowania Sąd dokonał wybiórczej interpretacji przepisów, nie uwzględniając kontekstu prawnego, stworzonego przez przepisy Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r, o ochronie zwierząt (Dz.U. 1997, nr 111,  poz. 724 ze zm.), Ustawy z dnia 21 marca 2004r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.U.2004, nr 69, poz. 625 ze zm.), Ustawy z dnia 20 sierpnia 1997r. o organizacja hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. 1997, nr 123, poz. 774) a także - Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2004r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt (Dz.U. 2004, nr 205, poz. 2102) ze szczególnym uwzględnieniem § 15 ust. 2 tego Rozporządzenia.

W świetle cytowanych wyżej aktów prawnych nie jest prawdą, że: 1. ustawodawca dopuszcza zabijanie psów przez ich właścicieli, o ile tylko ubój dokonywany jest w sposób humanitarny, 2. zabijanie psów może być uzasadnione potrzebą gospodarczą a 3. ubój zwierząt może być przeprowadzany w dowolnych miejscach i dowolny sposób.

 

1.    Pies jako zwierzę domowe jest towarzyszem człowieka, w związku z czym nie podlega konsumpcji (art. 4 pkt. 17 Ustawy o ochronie zwierząt)

 

2.    Zwierzęta domowe, w tym psy,  mogą być pozbawiane życia tylko w drodze iniekcji śmiertelnej dawki środka stosowanego do narkozy lub eutanazji (§ 15 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt). Ponadto, psy mogą zostać uśmiercone przez myśliwych w trybie art. 33a § 3 Ustawy o ochronie zwierząt, lub w ramach kontratypu stanu wyższej konieczności, co jednak nie ma znaczenia dla przedmiotu niniejszego postępowania.

 

3.    Z treści art. 27 Ustawy o ochronie zwierząt wynika, że iniekcji śmiertelnej dawki środka stosowanego do narkozy lub eutanazji dokonać może tylko uprawniona osoba, to jest – lekarz weterynarii. Nie ma możliwości, by osoba inna niż lekarz weterynarii legalnie weszła w posiadanie środków stosowanych do narkozy lub eutanazji (Morbital) lub stosowała te środki, gdyż są to środki podlegające kontrolowanemu obrotowi, nadzorowanemu przez Inspekcję Weterynaryjną oraz Izbę Lekarsko-Weterynaryjną, zgodnie z procedurą określoną przepisami prawa.

 

4.    Pozbawienie zwierzęcia życia w opisany wyżej sposób (eutanazja) wyklucza możliwość późniejszego przeznaczenia zwłok tego zwierzęcia na cele spożywcze, z uwagi na treść przepisów zabraniających podawania zwierzętom przeznaczonym na cele gastronomiczne jakichkolwiek farmaceutyków w określonym czasie przed ubojem.

 

5.    Z art. 33 § 1 pkt. 2 i art. 33 pkt. 4 Ustawy o ochronie zwierząt wynika, że uśmiercenie psa przez lekarza weterynarii możliwe jest tylko wówczas, gdy zwierzę jest cierpiące i nieuleczalnie chore a eutanazja ma skrócić jego cierpienia albo gdy jest nadmiernie agresywne i stwarza zagrożenie. Zawarte w art. 33 § 1 Ustawy o ochronie zwierząt przyczyny uśmiercenia zwierzęcia, inne niż wymienione wyżej, to jest: przyczyna gospodarcza, sanitarna oraz przyczyna związana z wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody nie mają zastosowania do psów, co wynika ze szczegółowych przepisów, regulujących uśmiercanie zwierząt z powołanych przyczyn. Kwestię uśmiercania zwierząt dla potrzeb nauki (art. 33 § 1 pkt. 5 Ustawy o ochronie zwierząt) regulują odrębne przepisy, nie mające zastosowania w niniejszej sprawie.

 

6.    Powszechne jest przekonanie o tym, że eutanazja dokonana przez wykwalifikowaną osobę oraz pozbawienie życia umiejętnym strzałem z broni palnej są humanitarnymi metodami pozbawiania życia. Stosując interpretację przedstawioną przez Sąd dojść należałoby do wniosku, że każda eutanazja dokonana przez lekarza weterynarii i każde umiejętne zastrzelenie psa przez myśliwego są prawnie dozwolone. Tak jednak nie jest.  Myśliwy nie może zastrzelić każdego psa wałęsającego się po lesie a jedynie takiego, który wykazuje objawy zdziczenia i zagraża zwierzynie (art. 33 a § 3 Ustawy o ochronie zwierząt). Właściciel psa może domagać się od lekarza weterynarii jego eutanazji tylko wówczas, gdy zwierzę jest agresywne i stwarza zagrożenie lub gdy nadmiernie cierpi (art. 33 § 1 pkt. 2 i art. 33 pkt. 4 Ustawy o ochronie zwierząt). Gdyby wolno było humanitarnie zabijać psy ograniczenia zawarte w powyższych przepisach nie miały by racji bytu. O tym, że nie wolno humanitarnie zabijać psów bez spełnienia powyższych przesłanek świadczą postępowania karne oraz dyscyplinarne toczące się przeciw myśliwym, którzy zastrzelili psy nie wykazujące objawów zdziczenia lub wałęsające się poza terenem obwodów łowieckich, nawet wówczas gdy psy te nie miały właściciela oraz postępowania toczące się przeciw lekarzom weterynarii którzy na żądanie właścicieli zwierząt poddali je eutanazji z powodów innych niż wymienione wyżej.

 

7.    Art. 33 § 1 a Ustawy o ochronie zwierząt stanowi, że uśmiercanie zwierząt odbywać może się wyłącznie w sposób humanitarny. Żaden ubój w warunkach domowych nie jest ubojem humanitarnym.

 

8.    Ubojowi na cele gastronomiczne podlegają jedynie niektóre zwierzęta gospodarskie, po uzyskaniu świadectwa zdrowia, w ubojniach spełniających wymogi określone prawem i obsługiwanych przez wykwalifikowane osoby, dysponujące określonym prawem sprzętem. Ponadto, dopuszczalne jest konsumowanie zwierząt uzyskanych w wyniku polowania, przeprowadzanego zgodnie z przepisami prawa przez uprawnionych myśliwych a także konsumowanie ryb, pozyskanych zgodnie z obowiązującymi przepisami.

 

9.    Wykaz zwierząt gospodarskich  wymieniono  w art. 2 § 1 pkt. 15 Ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. W powołanym wykazie brak psa.

 

10. O tym, że tylko zwierzęta gospodarskie mogą być przeznaczane na cele gastronomiczne świadczy treść art. 1 § 1 lit. n Ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, pozwalająca na umieszczanie na rynku produktów pochodzących ze zwierząt gospodarskich.

 

11. Interpretacja przepisów, dokonana przez Sąd pozostaje w sprzeczności z treścią art. 34 § 1 Ustawy o ochronie zwierząt, który stanowi, że zwierzę kręgowe może zostać uśmiercone  w ubojni. W przepisach ustawowych, dotyczących zwierząt, które mogą być przeznaczone na ubój (np. art. 14 § 4 - 6 Ustawy o ochronie zdrowia zwierząt) ustawodawca nie wymienia psów. Brak jest również odpowiedniego rozporządzenia, regulującego procedurę uboju psów i wydanego w trybie art. 34 § 6 Ustawy o ochronie zwierząt. Jednocześnie – istnieją rozporządzenia, wydane w oparciu o cytowany przepis i regulujące procedurę zabijania poszczególnych gatunków zwierząt rzeźnych.

 

12. Zawarty w treści art. 34 § 1 Ustawy o ochronie zwierząt zwrot „może” nie oznacza, że zwierzę kręgowe  może zostać uśmiercone w ubojni lub w dowolnym innym miejsce poza nią. Gdyby tak było ustawodawca nie tworzyłby szczegółowych procedur uboju w ubojniach, bo ich zachowanie byłoby zbędne  z uwagi na możliwość dokonania uboju poza ubojnią, z pogwałceniem wszelkich procedur. Zawarty w art. 34 § 1 Ustawy o ochronie zwierząt zwrot „może” oznacza, że zwierzę może ale nie musi być przeznaczone na ubój. Innymi możliwościami zakończenia życia zwierzęcia gospodarczego są: eutanazja oraz naturalna śmierć.    

 

13. Z treści art. 34 § 6 Ustawy o ochronie zwierząt wynika, że Minister właściwy do spraw rolnictwa określa w drodze rozporządzenia warunki i metody uboju i uśmiercania zwierząt stosowanie do gatunku, mając na względzie zapewnienie humanitarnego traktowania zwierząt podczas ich uboju lub uśmiercania. Gdyby zabijanie psów przez ich właścicieli było dozwolone istniałoby rozporządzenie regulujące procedurę zabijania psów przez właścicieli. Takiego rozporządzenia jednak brak. Istnieje natomiast powołane wyżej rozporządzenia z którego wynika, że pies może być uśmiercony jedynie poprzez eutanazję, której zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonać może tylko lekarz weterynarii.

 

14. Gdyby z psów można było wytapiać smalec i stosować go jako środek leczniczy, służący zgodnie z ludowymi zabobonami m.in. do picia lub smarowania stawów,  istniałyby przepisy regulujące wymagania zdrowotne dla smalcu jako niejadalnego produktu zwierzęcego oraz wymagania zdrowotne dla psiego smalcu jako produktu jadalnego. Takie wymagania dla psiego smalcu jednak nie istnieją, mimo, że istnieją przepisy ustanawiające te wymagania dla innych, jadalnych i niejadalnych produktów.  

 

15. Przepisy prawa interpretowane powinny być w nawiązaniu do kontekstu kulturowego. Kultura europejska nie dopuszcza zabijania psów na mięso lub skóry (np. Rozporządzenie C-6-0459/2007). Kultura ta przyjmuje również standardy dotyczące humanitarnego uśmiercania i uboju zwierząt, wyrażone m.in. w Dyrektywie 93/119/WE. Zalegalizowanie domowego uboju psów lub rzeźni dla psów (co jest logiczną konsekwencją rozważań prowadzonych przez Sąd) kłóci się z powyższymi standardami.

[ais]

ubiegłaś mnie, właśnie miałam wkleić to ich stanowisko

[agatha]

ubiegłaś mnie, właśnie miałam wkleić to ich stanowisko