Podnoszenie królika - pytanko

[Sashy]

Sprawa wygląda następująco. Tuptuś - nawet wg. weta - jest ciężkim przypadkiem, który panicznie boi się podnoszenia/noszenia na rękach. Nigdy go nie zmuszałam do tego, ale są takie sytuacje gdzie trzeba go unieść albo przytrzymać dlatego postanowiłam krok po kroczku go przyzwyczaić. Najpierw do samego chwytu, potem unosiłam go leciutko, z czasem przenosiłam na minimalną odległość, a dziś po raz pierwszy udało mi się go unieść - jedna ręka pod klatkę piersiową i blokując przednie łapki, żeby nie wypadł, a druga pod dupcię i blokując między palcami skoki. Tuptuś jest bardzo żywym królikiem i zawsze ma szeroko otwarte oczka. Dopiero jak głęboko zasypia to je zamyka. Jak go wzięłam na ręce to się w ogóle nie wyrywał, ale oczka mi uciekły - zobaczyłam błonkę, a potem zamknął oczy.

Czy nie robię mu krzywdy przyzwyczajając go do podnoszenia?
Czy te zamknięte oczy to był mechanizm obronny?
Czy powinnam przestać czy kontynuować na spokojnie małymi kroczkami?

Nie chcę zrobić z Niego na siłę przytulanki. Po prostu chciałabym, żeby się nie bał jak będą sytuacje brania na ręce/unoszenia, np. u weta.

Z góry dziękuję za odpowiedzi.

[gretka]

Ja też długo nie podnosiłam Tofika bo nie lubi baaardzo. No i faktycznie problem u weterynarza bo króliś tak zestresowany jakby go mordować mieli. Postanowiłam jednak czasem podnieść i przytulić. Nie robię tego kiedy szaleje sobie w porze największej aktywności - wtedy klęska:). Jednak zauważyłam, ze w okolicach południa, kiedy jest bardziej wyciszony i senny reaguje mniej nerwowo. W zachwycie samym podnoszeniem nie jest;) ale później pozwala się przytulić i pogłaskać. Trwało to z pół roku zanim ja pojęłam, że nie każda pora jest dobra i on pojął, że nie jest tak źle;). Nie wiem czy tak będzie z innym króliczkiem ale trzymam kciuki:)

[Eni]

Nie widzę żadnej krzywdy w przyzwyczajaniu królika do podnoszenia. Zwierzę musi ufać opiekunowi i to opiekun powinien myśleć za nie, a nie pozostałości instynktu. Miałam już króliki bojące się podnoszenia, Mała nie była do tego przyzwyczajana i bardzo się denerwowała, ale jak się przyzwyczaiła do mnie, zaczęłyśmy nad tym pracować i później nie robiła już paniki.

To, że coś nie jest do końca naturalne, nie znaczy, że jest dla królika szkodliwe, a skoro czasem trzeba podnieść, wziąć na ręce, to zdecydowanie mądrzej jest zwierzę przyzwyczaić, że nie dzieje mu się wtedy krzywda (wówczas łatwiej obcinać pazury, sprawdzać jak goją się rany po zabiegu, oczyszczać gruczoły czy podawać leki przy chorobie).

Agneau przyjechał do mnie 3 tyg. temu utyty i zupełnie nienauczony brania na ręce, obecnie żwawo bryka i nawet łapkami do góry spokojnie poleży na kolanach.

[rice_cookie]

Ja jestem bardzo za przyzwyczajaniem.
Stres u królika to poważny problem. Jeżeli królik będzie się bał takich rzeczy to może fiknąć u weta przy jakiś poważniejszych akcjach.
A tak, spokojnie, w domu, powolutku go przyzwyczajasz do tego że to nic złego. O ile mniej stresujące się stają czynności pielegnacyjne, badania itp.

Moim zdaniem to sama korzyść.
Nie chodzi o to żeby nosić jak nie lubi dla swojej zuchwałej przyjemnosci, ale po to by przyzwyczaić że dotyk właściciela to nic złego. Że może nam zaufać i się nie stresować. Dużo my tez się uczymy dzięki temu. Poznajemy dobrze fizjologie swojego towarzysza. Przy okazji macamy i wszystko sobie oglądamy. Możemy wtedy szybko wychaczyć każdą zmianę chorobową.

[Kejt]

Moja Tofcia nie lubi noszenia na rękach w celach mizialniczych, woli przyjść się przytulić jak leżę ale na szczęście nie ma problemu z wzięciem jej (grzbietem w stronę człowieka) żeby przyciąć jej pazurki, czy przytrzymać u weta. Natomiast kompletnie nie wchodzi w grę przewrócenie jej na plecy, bo jest tak spanikowana, ze naprawdę mi jej żal.. kopie nogami, rzuca się i dyszy jakby była o krok od zawału...

[rice_cookie]

a ja jestem zaklinacz i każdego położę

[Iskra]

a ja jestem zaklinacz i każdego położę

No to przywiozę ci Zając Bo gdyby nie to, ze u weta zwykle tak się boi, że nieruchomieje- to nie dało by rady z nią nic zrobić.
W domu jest z nią totalny armagedon gdy wpadnę na taki strrrraszny pomysł jak odrobaczenie na przykład. Bo obcięcie pazurów czy podniesienie jej na ręce w domu- niewykonalne,